بارون

یکی از شب های پاییز 88 ( آذر ماه) , هوا بارونی و عالیه. رهام کوچولوی من طوری چتر آدم بزرگا رو دست گرفته و راه می ره که انگار خود چتر دو تا پا در آورده و توی یه پارک ساکت و خلوت, روی برگهای زرد و نارنجی خیس خورده این طرف و اون طرف میدوه. اون شب , تمام این سکوت, تمام این رنگها و برگها و تمام قطره های قشنگ بارون توی پارک فقط مال ما بود, فقط مال ما سه نفر.

مامان و بابا از رهام چند تا عکس یادگاری بارونی میندازن ...

 

و بعد رهام دو سال و نه ماهه ما هم از مامان و بابا یه عکس یادگاری بارونی میندازه.